Autentyczne umiłowanie przyrody i natury jest rodzajem sygnatury twórczości Wyspiańskiego, również literackiej. W projekcie Muzeum znajduje ono wyraz zarówno w liściastym rzucie pawilonu, łąkach kwietnych na dachu i wlewających się do holu z otoczenia Muzeum, oraz w przyjaznych środowisku rozwiązaniach architektonicznych.
Na dachu Muzeum znajduje się Zielnik Wyspiańskiego oraz oranżeria z kawiarnią i tarasem widokowym na Kopiec Kościuszki i Wawel. Elewacja pawilonu faluje, zacierają granice między wnętrzem, a zewnętrzem budynku. Wykończona jest kanelami przypominającymi teatralną kurtynę. Jednocześnie nadaje bryle smukłość i strzelistość. Muzeum Wyspiańskiego od wschodniej strony swą lekko wygiętą po łuku ścianą, buduje napięcie z historyczną, opartą na kątach prostych częścią MNK. Ten sposób myślenia, szukania napięć między liniami prostymi, a łukami przejawia się w różnych skalach projektu od urbanistycznej, poprzez architektoniczną, aż po detal budowlany. Budynek na poziomie parteru otwiera się we wszystkich kierunkach, tworząc sieć nieoczywistych powiązań z otaczającą go przestrzenią, świadomie próbując zatrzeć granice między swoim wnętrzem, a zewnętrzem.
Projekt konkursowy na muzeum Stanisława Wyspiańskiego | lokalizacja: Kraków | rok: 2019 | powierzchnia użytkowa: 6.800 m2
II nagroda w międzynarodowym konkursie SARP na opracowanie koncepcji architektoniczno-urbanistycznej budynku muzeum Wyspiańskiego w Krakowie
Jan Belina Brzozowski, Konrad Grabowiecki, Wojciech Kotecki | współpraca autorska: Piotr Musiałowski, Filip Strzelecki, Martyna Dryś, Zuzanna Pomaska, Dawid Roszkowski
